Nederpop Classics - wally tax

WALLY TAX

MET DANK AAN MUSIC PLANET

2003 Wally Tax, The Entertainer

In 2003 presenteerde Wally Tax, Amsterdam in the sixties in persoon, zijn nieuwe album The Entertainer. Enkele dagen daarna waren de journalisten uitgenodigd voor een gesprek, in het hoofdstedelijke etablissement De IJsbreker. Buiten streelt de lente zacht het bezonnebrilde terraspubliek. Binnen, achterin de kroeg bij gedempt kunstlicht, zit Tax. Zon is nog altijd niet zijn ding.

Tax, Outsider van beroep en geboorte, was in de jaren '60 de held van jong Nederland, en de verklaarde vijand van het klootjesvolk. Hij was de eerste hippie in Amsterdam die een bloemetjesbroek droeg, een verschijnsel dat onstuimig navolging kreeg. Maar toen Oom Agent het haar ook tot over de kraag liet hangen was Wally Tax de eerste om het rucksichtslos af te knippen. Geen concessies aan het establishment.gebeuren."

The Outsiders waren de hipste, hardste, wildste en beroemdste beatgroep van Nederland, en Wally was met zijn bedroomeyes de charistmatische frontman. Buiten voor zijn deur stond immer een kluwen meisjes met een schaar in de hand, om een van zijn beroemde lokken af te knippen, en als hij een schone onderbroek nodig had stuurde hij een knecht naar C&A.

Na de Outsiders kwam Tax Free, Wally schreef songs voor diverse Nederlandse seventiesbands als Champagne en Husky en hielp Lee Towers aan zijn eerste hits, en de drank en de dope kwamen. In tomeloze hoeveelheden. Een liter Rebel Yell Bourbon per dag, de nodige heroine en cocaine, het kon niet op. De wilde jaren zijn voorbij, hoewel Tax een kloeke Beerenburg met ijs nog steeds niet uit principe afwijst. “Normaal gesproken drink ik niet. Tijdens een interview een paar glaasjes, want dan ben ik nogal zenuwachtig. En voor een optreden een glas. Het gaat goed.”

Twaalf jaar heeft het moeten duren voordat de opvolger van het bloedstollend mooie Springtime In Amsterdam klaar was. Twaalf jaar vol rampspoed en ellende, die de regelmatig vallende en immer dapper opkrabbelende rocker regelmatig voor maanden binnenshuis hield. Als het allemaal even teveel werd. ``In mijn leven is 75 % ellende, en 25% niet. Net als bij ieder mens, denk ik, al krijg ik wel iets meer. Zeven jaar geleden zijn we met de opnames van de nieuwe plaat begonnen. Ik zeg nog steeds plaat, ik hou niet van cd's.’’

Tax heeft de laatste jaren het nodige te verstouwen gehad in zijn toch al niet rimpelloze verlopen leven. In 1985 overleed zijn innig geliefde vriendin, de publiciste Laurie Langenbach (``Herman Brood heeft nog liedjes van haar gepikt. Daar kwam hij overigens eerlijk voor uit, maar we zijn toch naar de rechter gegaan.’’) Zijn liefhebbende ouders, over wie hij nog steeds met grote genegenheid spreekt, zijn in de afgelopen jaren betrekkelijk kort na elkaar overleden. Zijn hond en zijn kat, triviaal als het klinken mag, overkwam hetzelfde. En bovendien kreeg hij te kampen met fysiek ongemak waar hij opvallend luchthartig over spreekt, maar dat toch diep ingegrepen moet hebben. ``Ik heb een kunstmatige schouder. Uitgegleden over een appelschilletje op straat. Een kunstheup, omdat ik uitglee over een stukje zeep in de badkamer. En mijn dijbeen is inmiddels voor een groot deel bionisch."

De rocker leeft inmiddels van een uitkering van de gemeentelijke sociale dienst. Onlangs werd hij uitgenodigd om naar de Amsterdamse banenmarkt (Bananenmarkt, in Tax’ bewoordingen) te komen. Vervoer was niet geregeld. ``Maar ik kan helemaal niet met de tram. Ik kan zo lang niet staan, en als dat ding in één keer optrekt dan lig ik, en dan ligt de heleboel weer aan gort. Het was helemaal buiten de stad, kostte me met de taxi tachtig gulden. Hartstikke leuk, voor iemand met een uitkering.’’ Op de Bananenmarkt aangekomen vroeg de dienstdoende ambtenaar of Tax in het bezit was van een rijbewijs en wat zijn beroep wel mocht zijn. ``Maar ik kan helemaal niks. Ik kan liedjes schrijven en optreden, that's it. ’’

Dat The Entertainer na een wordingsproces van zeven jaar is uitgekomen is voor een groot deel te danken aan de inspanningen van George Oostdijk en Hans Vos. Oostdijk speelde eerder met Tax in een negentiger jaren-versie van The Outsiders en Hans Vos is ook al langer werkzaam in de muziekindustrie. In de huidige band van Tax spelen verder gitarist Jan Smit, drummer Jan Holtman (Spo-Dee-O-Dee, Shine) en gitarist Robin Berlijn (Ellen ten Damme, Fatal Flowers). Aan het album is verder meegewerkt door mensen als Ross Curry, Martijn Bosman, J.B. Meyers en Monique Kleeman. Oostdijk en Vos hebben eveneens het management van de band op zich genomen.

Tax is zeer tevreden over The Entertainer, zeker nadat de plaat opnieuw gemixt is. En misschien is er nog wel meer op komst, want naar eigen zeggen is de Amsterdammer zo productief als maar zijn kan. ``Elke dat schrijf ik een song. Ik ga zitten, pak een schrijfblok en een pen en schrijf een song. Het gaat vanzelf, ik heb ook geen inspiratie nodig. Zo heb ik er nog wel duizend liggen. Maar of dat allemaal nog uitkomt is natuurlijk de vraag, want het duurde al zo lang voordat deze plaat uitkwam.’’

Over de optredens die de release van The Entertainer moeten begeleiden heeft de artiest zo zijn eigen gedachten. Nederland is Tax te klein, liefst wil hij naar Parijs, Londen, LA, Las Vegas (`daar heb ik ooit een maand gestaan, tegelijk met Fats Domino, goeie gast’) en omstreken. Een theatertour door Nederland ligt meer voor de hand, maar wel met mate. Tax kan niet al te lang staan, een groot deel van het optreden werkt hij zitten op een barkruk af.

Kort daarna komt Wally te overlijden.




	WALLY TAX MET DANK AAN MUSIC PLANET 2003 Wally Tax, The Entertainer In 2003 presenteerde Wally Tax, Amsterdam in the sixties in persoon, zijn nieuwe album The Entertainer. Enkele dagen daarna waren de journalisten uitgenodigd voor een gesprek, in het hoofdstedelijke etablissement De IJsbreker. Buiten streelt de lente zacht het bezonnebrilde terraspubliek. Binnen, achterin de kroeg bij gedempt kunstlicht, zit Tax. Zon is nog altijd niet zijn ding. Tax, Outsider van beroep en geboorte, was in de jaren '60 de held van jong Nederland, en de verklaarde vijand van het klootjesvolk. Hij was de eerste hippie in Amsterdam die een bloemetjesbroek droeg, een verschijnsel dat onstuimig navolging kreeg. Maar toen Oom Agent het haar ook tot over de kraag liet hangen was Wally Tax de eerste om het rucksichtslos af te knippen. Geen concessies aan het establishment.gebeuren." The Outsiders waren de hipste, hardste, wildste en beroemdste beatgroep van Nederland, en Wally was met zijn bedroomeyes de charistmatische frontman. Buiten voor zijn deur stond immer een kluwen meisjes met een schaar in de hand, om een van zijn beroemde lokken af te knippen, en als hij een schone onderbroek nodig had stuurde hij een knecht naar C&A. Na de Outsiders kwam Tax Free, Wally schreef songs voor diverse Nederlandse seventiesbands als Champagne en Husky en hielp Lee Towers aan zijn eerste hits, en de drank en de dope kwamen. In tomeloze hoeveelheden. Een liter Rebel Yell Bourbon per dag, de nodige heroine en cocaine, het kon niet op. De wilde jaren zijn voorbij, hoewel Tax een kloeke Beerenburg met ijs nog steeds niet uit principe afwijst. “Normaal gesproken drink ik niet. Tijdens een interview een paar glaasjes, want dan ben ik nogal zenuwachtig. En voor een optreden een glas. Het gaat goed.” Twaalf jaar heeft het moeten duren voordat de opvolger van het bloedstollend mooie Springtime In Amsterdam klaar was. Twaalf jaar vol rampspoed en ellende, die de regelmatig vallende en immer dapper opkrabbelende rocker regelmatig voor maanden binnenshuis hield. Als het allemaal even teveel werd. ``In mijn leven is 75 % ellende, en 25% niet. Net als bij ieder mens, denk ik, al krijg ik wel iets meer. Zeven jaar geleden zijn we met de opnames van de nieuwe plaat begonnen. Ik zeg nog steeds plaat, ik hou niet van cd's.’’ Tax heeft de laatste jaren het nodige te verstouwen gehad in zijn toch al niet rimpelloze verlopen leven. In 1985 overleed zijn innig geliefde vriendin, de publiciste Laurie Langenbach (``Herman Brood heeft nog liedjes van haar gepikt. Daar kwam hij overigens eerlijk voor uit, maar we zijn toch naar de rechter gegaan.’’) Zijn liefhebbende ouders, over wie hij nog steeds met grote genegenheid spreekt, zijn in de afgelopen jaren betrekkelijk kort na elkaar overleden. Zijn hond en zijn kat, triviaal als het klinken mag, overkwam hetzelfde. En bovendien kreeg hij te kampen met fysiek ongemak waar hij opvallend luchthartig over spreekt, maar dat toch diep ingegrepen moet hebben. ``Ik heb een kunstmatige schouder. Uitgegleden over een appelschilletje op straat. Een kunstheup, omdat ik uitglee over een stukje zeep in de badkamer. En mijn dijbeen is inmiddels voor een groot deel bionisch." De rocker leeft inmiddels van een uitkering van de gemeentelijke sociale dienst. Onlangs werd hij uitgenodigd om naar de Amsterdamse banenmarkt (Bananenmarkt, in Tax’ bewoordingen) te komen. Vervoer was niet geregeld. ``Maar ik kan helemaal niet met de tram. Ik kan zo lang niet staan, en als dat ding in één keer optrekt dan lig ik, en dan ligt de heleboel weer aan gort. Het was helemaal buiten de stad, kostte me met de taxi tachtig gulden. Hartstikke leuk, voor iemand met een uitkering.’’ Op de Bananenmarkt aangekomen vroeg de dienstdoende ambtenaar of Tax in het bezit was van een rijbewijs en wat zijn beroep wel mocht zijn. ``Maar ik kan helemaal niks. Ik kan liedjes schrijven en optreden, that's it. ’’ Dat The Entertainer na een wordingsproces van zeven jaar is uitgekomen is voor een groot deel te danken aan de inspanningen van George Oostdijk en Hans Vos. Oostdijk speelde eerder met Tax in een negentiger jaren-versie van The Outsiders en Hans Vos is ook al langer werkzaam in de muziekindustrie. In de huidige band van Tax spelen verder gitarist Jan Smit, drummer Jan Holtman (Spo-Dee-O-Dee, Shine) en gitarist Robin Berlijn (Ellen ten Damme, Fatal Flowers). Aan het album is verder meegewerkt door mensen als Ross Curry, Martijn Bosman, J.B. Meyers en Monique Kleeman. Oostdijk en Vos hebben eveneens het management van de band op zich genomen. Tax is zeer tevreden over The Entertainer, zeker nadat de plaat opnieuw gemixt is. En misschien is er nog wel meer op komst, want naar eigen zeggen is de Amsterdammer zo productief als maar zijn kan. ``Elke dat schrijf ik een song. Ik ga zitten, pak een schrijfblok en een pen en schrijf een song. Het gaat vanzelf, ik heb ook geen inspiratie nodig. Zo heb ik er nog wel duizend liggen. Maar of dat allemaal nog uitkomt is natuurlijk de vraag, want het duurde al zo lang voordat deze plaat uitkwam.’’ Over de optredens die de release van The Entertainer moeten begeleiden heeft de artiest zo zijn eigen gedachten. Nederland is Tax te klein, liefst wil hij naar Parijs, Londen, LA, Las Vegas (`daar heb ik ooit een maand gestaan, tegelijk met Fats Domino, goeie gast’) en omstreken. Een theatertour door Nederland ligt meer voor de hand, maar wel met mate. Tax kan niet al te lang staan, een groot deel van het optreden werkt hij zitten op een barkruk af. Kort daarna komt Wally te overlijden.